Corné de Koning (35) is een Nederlands para-roeier. Hij werd tweevoudig wereldkampioen in de gemengde dubbeltwee en viervoudig wereldkampioen in de skiff. In 2021 won hij met Annika van der Meer een zilveren Paralympische medaille in de mixed dubbeltwee.
“Eind 2012 begon ik met roeien. Daarvoor deed ik twaalf jaar lang aan rolstoelhockey, waarmee ik begon bij Sportclub Grenzeloos Bewegen. Uiteindelijk kwam ik bij de nationale selectie en tijdens een teambuildingsactiviteit in het Paralympisch trainingscentrum kwam ik voor het eerst in aanraking met roeien. De bondscoach zag potentie in me en zo is het balletje gaan rollen. Bij rolstoelhockey had ik mijn plafond bereikt. Ik had de droom om naar de Paralympische spelen te gaan, maar dat was bij deze sport niet mogelijk. Ik zag het roeien als een mooie, nieuwe uitdaging. De eerste trainingen waren heftig, ik ging volledig over mijn fysieke grenzen heen. Dat was enerzijds afschuwelijk, anderzijds gaf het me juist motivatie. Ik was niet altijd zo sportief. Ik heb een aangeboren afwijking aan mijn linkerbeen, waardoor mijn bovenbeen te kort is. Een voet, onderbeen en knie heb ik gewoon, maar ik loop wel met een orthese. Tot mijn dertiende stond mijn leven volledig in het teken van operaties en het herstellen daarvan. Ze hebben geprobeerd om mijn been te verlengen en verschillende herstelwerkzaamheden uitgevoerd, maar het nadeel is dat mijn lichaam, vanwege de beperking, weinig kunstmatig accepteert. Ik heb lange periodes in het gips moeten zitten en dat is niet makkelijk als kind. Ik had minder de mogelijkheid om buiten te spelen, kon niet mee tijdens de gymles en was vaak een beperkende factor tijdens feestjes. Het niet kunnen meedoen met de rest was lastig. Toen ik in aanraking kwam met rolstoelhockey kon ik eindelijk mijn energie kwijt. Het gaf me een gevoel van vrijheid en zorgde voor een beter zelfbeeld. Niet alles draaide meer rond mijn beperking, ik had iets gevonden waar ik goed in was.
Afgelopen zomer deed ik mee aan de Paralympics in Parijs. Als roeier waren dat mijn laatste spelen. Na twaalf jaar topsport is het mooi geweest, ik kijk terug op een mooie carrière. Wel ben ik sinds kort begonnen met basketbal, bij RolstoelBasketbal Vereniging Middelburg. Het is leuk om weer een nieuwe sport te leren. Bovendien speel ik nu met mensen die al op hoog niveau hebben gesport, maar ook met jonge mensen die nog willen groeien. Ik vind het mooi om mijn ervaringen te delen en anderen te inspireren. Daarom ben ik ook voorzitter van het Inge Sportfonds, een stichting die Zeeuwse sportevenementen ondersteunt waar mensen met een beperking volwaardig kunnen sporten. Ik wil vooral laten zien dat parasport óók topsport is. Je moet er veel voor laten en het is hard werken. Sport draait om presteren en excelleren, daar mag wat mij betreft ook in de parasport meer de focus op gelegd worden.”
Bron (tekst en foto’s): De Faam Walcheren
